Honderden jaren waren Joden nadrukkelijk aanwezig in Suriname. Vanwege hun godsdienst waren ze uit Europa verdreven en naar de Nieuwe wereld getrokken waar ze zich aan de Wilde Kunst vestigden. Desperaat vanwege de vervolgingen waren ze, avontuurlijk en ondernemend. Ze werden plantage houder en handelaar. Aan de Surinamerivier hadden ze hun eigen dorp Jodensavanne. Daar konden ze door de privileges die ze kregen een eigen Joodse natie binnen de kolonie vormen. Dat was uniek inde wereld. Dankzij de met slaven gerunde plantages werden ze welvarend. In Paramaribo namen ze deel aan het koloniale bestuur, zochten naar intellectuele uitdagingen en beleden hun godsdienst in fraaie synagogen. Ook waren ze nadrukkelijk aanwezig in vrijmetselaarsloges. Net als andere kolonisten stond men zichzelf ongekende vrijheden toe. Dat ging niet allemaal zonder problemen. Het leven in de plantagekolonie was luxueus, maar vol conflicten en hard en gewelddadig ten opzichte van de slaven. Anti-Joodse
