Kerkbouw was ooit big business. Er waren architecten die zich specialiseerden in de kerkbouw. Voortdurend moesten nieuwe, dure kerken worden gebouwd om de aanwas van nieuwe katholieken op te vangen. De belangrijkste bron voor de financiering van de kerkbouw was het 'levende geld', het geld dat de gelovigen opbrachten. Op die smalle basis werd een ingenieus systeem ontwikkeld van 'kerkelijk krediet'. Kapitaalkrachtige katholieke instellingen en later ook katholieke banken bleken bereid op basis van de kerkelijke inkomsten kredieten te verstrekken. Voordeel was dat de parochies met weinig eigen vermogen binnen betrekkelijk korte tijd nieuwe kerken konden bouwen. Nadeel was dat het systeem erg conjunctuurgevoelig bleek en dat het kerkelijk krediet werd verstrekt op commerciële voorwaarden. In dit boek wordt uitgelegd hoe het aartspriesterschap Holland en Zeeland en de bisdommen Haarlem en Rotterdam de gelovigen binnen de kerk probeerden te houden door te investeren in de bouw van meer
