Als de trein begint te rijden, worstelt hij zich naar de schuifdeur van de wagon. Hij kijkt nog één keer naar zijn briefje; adres en namen staan erop. Zijn blik gaat over de laatste woorden: ‘Wanhoop niet, ooit zal ik jullie weer in mijn armen sluiten. Zeg Roelof dat hij goed op mijn nette pak past…’ Dan duwt hij het briefje door een kier naar buiten. Hij ziet niet dat het papier als een vlinder over de hei dwarrelt. Valentijn moet een spreekbeurt over zijn opa, Roelof, houden. Maar hij weet niet zoveel over hem te vertellen; alleen dat hij aardig is, maar ook saai. Dan vertelt de oma van Valentijn wat Roelof als jongen van twaalf in de oorlog heeft gedaan. Zijn opa was een kleine held. Dit verhaal is echt gebeurd.
