Het is zondagmiddag en het regent geruisloos. Enkel het onverstoorbare tikken van twee klokken en het gesis van hete koffie in een thermosfles verstoren de stilte in het huis waar de drieëntwintigjarige Hans Demoor met zijn ouders woont. Hij heeft zijn rechtenstudie afgebroken en is werkloos. Zijn vader, een ontgoochelde, bruggepensioneerde gieterijarbeider, kan die mislukking niet aanvaarden en vlucht in nostalgische dromen over zijn verleden als 'campagnards' in een Franse suikerfabriek. Zijn moeder, vroeg oud, heeft nooit de dood van haar enige dochtertje verwerkt. Alle drie zitten ze opgesloten in het klokhuis van hun eenzaamheid, draaien ze rond in de cirkels van hun eigen gedachten... De sobere, krachtige verwoording en de subtiele opbouw verlenen 'Klokhuizen' een onderhuidse emotionele geladenheid die beklijft. Een meesterlijke vertolking van de fundamentele eenzaamheid van elk mens.
