De jeugdherinneringen die Cor Gout in Korenblauw beschrijft, zijn niet in nostalgie gedrenkt. Zijn verleden is voor hem dan ook geen toevluchtsoord, maar een vertrekpunt voor een vlucht naar voren. In een van de verhalen in dit boek, 'Verjaardagsbrief aan Rob H.', schrijft hij: 'Hoe zuiver zijn de herinneringen, hoe waarheidsgetrouw? Een andere vraag, nog belangrijker misschien, is die naar de invloed die de beschreven gebeurtenissen op mijn latere leven hebben gehad. En wat daarbij meer bepalend is geweest: de zogenaamde "goede" dingen of de gebeurtenissen die zich in de schemer tussen goed en kwaad hebben afgespeeld. Een derde vraag die ik me al schrijvend stelde, was: wat is bij me gebleven van de eigenschappen, emoties en gedachten die ik vroeger had, en wat is er onderweg veranderd of verloren gegaan?' In de verhalen die Gout's latere leven beschrijven, hebben de instincten van de hoofdpersoon zich uitgekristalliseerd tot instrumenten voor een spel. Alleen door te spelen slaagt
