Een persoonlijk boek over de absolute noodzaak en absolute onbetrouwbaarheid van het geheugen Waarom dringen bepaalde beelden en gebeurtenissen uit het verleden zich telkens opnieuw aan ons op? Waarom blijven bepaalde uitspraken in ons geheugen ‘haken’? Is ons geheugen iets wat we ‘hebben’, of wat we ‘zijn’? In dit fascinerende boek onderzoekt Hemmerechts deze intrigerende vragen. Ze laat zich daarbij leiden door haar eigen geheugen, én door dat van de directe nabestaanden van haar buurmeisje Mischa, moeder van twee jonge kinderen, die op veertigjarige leeftijd stierf aan leukemie. Kristien Hemmerechts (1955) publiceerde meer dan twintig romans, verhalenbundels en essays. Ze ontving zowel de driejaarlijkse Prijs van de Vlaamse Gemeenschap voor Proza als de Frans Kellendonkprijs voor haar gehele oeuvre. Begin 2010 verscheen bij De Geus haar veelgeprezen De dood heeft mij een aanzoek gedaan, een dagboek over dood, liefde en leven. In 2011 volgde de roman Gitte en in 2012
