Dit boek heeft z'n titel te danken aan het symbool van vrijheid voor de vele veenarbeiders in Zuidoost Drenthe: de leeuwerik die boven het veen jubelt. Centraal staan de geschiedenissen van vrouwen uit drie opeenvolgende generaties in de omgeving van Emmer-Erfscheidenveen en later te Almelo. Abeltje Rozema heeft in haar zelfgeschapen 'veenkoloniaals' de kuilen en hobbels van het leven in het veen opgeschreven in een zestal schriften en in een reeks brieven aan haar familie. Ze schrijft frank en vrij, los van welke politieke, sociale of kerkelijke beweging dan ook. Het zijn heldere beelden van het leven en werken in de ruwe veen wereld met z'n eigen normen. Wie daar tegen in ging werd op een hardhandige manier door de eigen omgeving gecorrigeerd. Abeltjes vertellingen beginnen met grootmoeder Sara, de geboorte van haar moeder Antje in 1875 en eindigen met de dood van haar vader Ewe in 1931.
