'Leven' van Diego de Torres Villarroel (1693 of 1694 - 1770) vormt de autobiografie van deze hoogleraar in de wiskunde en in de astronomie aan de befaamde universiteit van Salamanca (Spanje). De jonge Jorge Luis Borges roemde de vlotte stijl waarin het boek is geschreven en het feit dat de schrijver zich nadrukkelijk presenteert als een mens als ieder ander, als iemand die al schrijvend op zoek is naar zichzelf en naar de achterliggende motieven voor zijn daden. Hij slaagt daarin, aldus Borges, beter dan de Montaigne en Rousseau die zich aan vergelijkbare zelfstudies waagden. Behalve hoogleraar was de Torres Villarroel ook priester, astroloog, arts, musicus, danser en soldaat, om maar enkele van zijn hoedanigheden te noemen. Door zich spottend uit te laten over gezaghebbende lieden als medici, filosofen, juristen en theologen maakte hij zich met name in academische kringen weinig populair, maar als schrijver en astroloog had hij veel succes in zowel de hogere als in de lagere kringen.
