Als de vriendinnen Liesbeth en Anouk elkaar na jaren terugzien durven ze elkaar na aanvankelijke terughoudendheid toch weer het oude vertrouwen te schenken. Liesbeth, de oorlogsfotografe, verbergt zich al bijna twintig jaar achter haar camera, want zolang ze ellende en geweld fotografeert, hoeft ze haar eigen pijn niet te voelen. Nu pas durft.ze Anouk te vertellen hoe ze in Vietnam de liefde van haar leven heeft gevonden en verloren. Anouk lijkt een rustig leven te leiden, maar ook zij wordt door hetverleden achtervolgd. Ze is getrouwd, heeft twee kinderen, maar voelt zich niet gelukkig in haar huwelijk. Op aandringen van Liesbeth pakt ze haar gitaar weer op.en geholpen door de muziek vindt ze met vallen en opstaan zichzelf terug. Liesbeth laat zich schoorvoetend door Anouk overtuigen dat ze kennis moet gaan maken met de Amerikaanse ouders van haar overleden geliefde Jeff, iets waarvan ze de zin al die jaren niet heeft ingezien. Haar ervaringen in Amerika zijn zowel hartverscheurend
