Ik ben een geboren verteller, want de feiten spreken niet voor zich, die moeten ondertiteld worden, van voetnoten voorzien.De verteller in Liefde is voor vrouwen probeert zich een persoonlijke geschiedenis toe te eigenen, een geschiedenis die hij niet kent, omdat er tussen zijn biologische afkomst en feitelijke leven een adoptie staat. Ooit, in een `zorgeloos, onbezwangerd moment´ rond 1960, moet de vrouw die hem baarde een man zijn tegengekomen - (Donker) - in Londen. De feiten kent hij uit de adoptieformulieren, maar het bijbehorende verhaal moet hij er zelf bij verzinnen - Liefde is voor vrouwen is een deels fictieve reconstructie.Er is moeder A., die hem heeft aangenomen, en er is moeder B., die hem de geboorte schonk en meteen daarop naar een Nieuw Land vertrok, vele oceanen verder. En er zijn mannen: donker, met kroeshaar, die mogelijk zijn vader zijn, en anders altijd zijn geliefde kunnen worden. Want: `Het incest-taboe geldt niet voor geadopteerden.´`Liefde is voor
