Meneer Satie krijgt zelden post. Vaak belt de postbode aan, gewoon om hem zijn lege handen te tonen. Het is om te zeggen dat er niets voor u bij is. Tot morgen, roept hij. Meneer Satie laat zich niet zo snel ontmoedigen. Hij besluit een brief te schrijven aan zichzelf. Allerliefste mezelf, begint hij, gelukkig over de keuze van zijn woorden. En dan? Een leegte. Een witte vlek. Wat te zeggen? Hij zou graag willen schrijven: Ik hou van je, maar dat is een beetje veel voor een eerste brief.
