'Ik leefde snel en telde af, dat was toen mode', dicht Menno Wigman in zijn nieuwe bundel Mijn naam is Legioen. De dandy van de desillusie, zoals een criticus hem ooit noemde, kijkt terug op de eerste tien jaar van de eenentwintigste eeuw en doet dat in vastberaden, aangrijpende en soms ronduit pijnlijke gedichten. Of Wigman nu over chatrooms, porno, tuincentra, massavaccinaties of jeugdvandalisme schrijft, steeds is zijn toon die van een klassieke dichter, maken zijn gedichten de indruk er altijd al te zijn geweest. Zoals Guus Middag in nrc Handelsblad schreef: 'Wigman wil als een van de weinigen niet behagen. Hij gaat zijn eigen gang. (...) Hij spreekt voor zichzelf, maar ook meteen voor iedereen _ dat is het bijzondere.' Mijn naam is Legioen is Wigmans eerste dichtbundel sinds zes jaar. Menno Wigman (1966) is dichter, vertaler en essayist. In 1997 debuteerde hij met de veelgeprezen bundel 's Zomers stinken alle steden. Voor zijn bundel Zwart als kaviaar (2001) ontving hij de Jan
