Dostojewski heeft eigenlijk maar drie thema's die telkens terugkeren: armoede, schuld en dood. Of omgekeerd: erbarmen, begrip en de onsterfelijkheid van de ziel. Als het ene niet reageert op het andere kunnen mensen niet bestaan en niet goed zijn; eigenlijk houden ze op mens te zijn. Het over Dostojewski hebben, betekent: spreken over genade in een genadeloze wereld, spreken over geloof in de schaduw van de wanhoop, in uitzichtloze situaties plaatsen wijzen waar hoop opbloeit. In dit boek bewijst Eugen Drewermann dat hij een echte kenner van Dostojewski is. Drewermann verbindt het leven en het denken van de diepreligieuze dichter met zijn grote romanfiguren en ontsluit zo het mens- en godsbeeld van de 'Dichter der menselijkheid' en zijn betekenis voor onze tijd.
