Vlaanderen en Nederland tellen talrijke pastorieën die in de zeventiende en de achttiende eeuw werden gebouwd door de norbertijnen. In die tijd bedienden norbertijnse pastoors talrijke parochies. Vandaag zijn de pastorieën van deze pastoors stuk voor stuk onmiskenbaar monumenten en ijkpunten in het landschap en in de dorpskernen. Hoe ziet en zag zo’n typische norbertijnse pastorie er uit? Hoe bracht een norbertijnenpastoor zijn tijd door? Was hij opgeleid? Hoe was zijn relatie met de abdij eenmaal hij geïnstalleerd was in een parochie ver buiten de abdijmuren? Monumenten van zielzorg biedt een boeiende kijk op het leven van de norbertijnenpastoors in Brabant. Het boek begint bij de plunderingen en vervolgingen door de geuzen, gevolgd door de gouden tijd onder Albrecht en Isabella waarin het pastorieënnetwerk explosief groeide en eindigt bij de Franse Revolutie, die de rijkdommen aan de norbertijnen onttrok en de pastoors deed onderduiken. Twee casussen
