In de eerste helft van de twintigste eeuw wordt in Nederland de traditionele maatschappelijke functie van weeshuizen aanmerkelijk gereduceerd. Zo ook in de stad Nijmegen. Hier hebben sinds 1560 en 1638 twee weeshuizen als instellingen van weldadigheid gefunctioneerd. Maar in de jaren 1950-1952 blijkt het financieel en maatschappelijk niet langer verantwoord te blijven exploiteren. De dan nog aanwezige kinderen worden op kosten van beide instellingen als bestedelingen geplaatst in de daarvoor geschikt bevonden pleeggezinnen binnen de stad.
