De reportages van Willy Werkman waren altijd opzienbarend. Zij beschreef niet alleen de zijde van de Israëliërs in de vaak bloedige confrontaties met de Arabische machten, maar belichtte ook de kant van de gekwelde Palestijnen in bezet gebied. Zij verwijt het zionisme, de joods-nationalistische beweging die vijftig jaar geleden leidde tot het uitroepen van de staat Israël, dat het de ogen heeft gesloten voor de rechten en vaak zelfs het bestaan van het Palestijnse volk. Aan de hand van haar ervaringen als verslaggeefster vertelt Werkman over de Israëlische onderdrukking, de Palestijnse Intifada, de martelingen, de terreur en het verzoeningsproces, maar ook over de Palestijnse zelfmoordcommando's en de machtsstrijd binnen het regime van Arafat.
