Dionysius, of Pseudo-Dionysius zoals hij eigenlijk genoemd moet worden, omdat hij een naam en een identiteit heeft aangenomen die zeker niet de zijne waren, is raadselachtig en fascinerend als een taal die nog niet ontcijferd is en waarvan we weten dat er grote dingen in geschreven zijn. Dionysius doet het voorkomen alsof hij in de eerste eeuw leefde en met Paulus meereisde sinds de dag dat die op de Atheense Areopaag een redevoering bij het altaar gewijd aan de verborgen god gehouden had. Maar in feite leefde hij vermoedelijk in de vijfde eeuw rond Syrië. De neoplatoonse metafysica heeft het denken van Dionysius vorm gegeven, maar hem ook grenzen gesteld, die het hem af en toe moeilijk maakten zijn andere passie en overtuiging te verdedigen. Dionysius was namelijk ook christen. In feite leefde hij in het volle besef daarvan op de grens van twee culturen, die van het Griekse speculatieve denken en die van de vroege christelijke theologie, die aan de grens elkaar overlapten. Dionysius
