Het was even wennen, maar het bevalt Shannon Parker eerlijk gezegd prima in Partholon. Het leven als de incarnatie van de godin Epona is... nou ja, goddelijk! Ze wordt bediend door ijverige dienstmaagden, en haar huwelijk met ClanFintan mag gerust ideaal genoemd worden - wie had ooit gedacht dat getrouwd zijn met een centaur zo romantisch zou zijn. Ze begrijpt dan ook niet waarom haar de laatste tijd zo'n onbestemd gevoel bekruipt, alsof er gevaar dreigt, alsof er in de schaduwen iets op haar loert. Een onzinnige angst, want ze is hier volkomen veilig. Ze wordt vereerd, en er is een heel leger krijgers om haar te beschermen. Net als het haar lukt weer te ontspannen, gebeurt het. Ze wordt door een onstuitbare kracht uit het veilige Partholon weggezogen en teruggeworpen in haar oude wereld. Als ze uit alle macht probeert terug te keren naar ClanFintan, blijkt dat het duistere kwaad dat ze dacht te hebben verslagen - de duivelse Nuada - uit de dood is herrezen. Hij zweert dat hij
