P.J.C. Gabriël wordt beschouwd als een schilder die tot de grote meesters van de Haagse School behoort, maar toch een uitzonderlijke positie inneemt. In een zestal essays wordt het specifieke van Gabriëls werk en opvattingen uitgelicht.Als een van de weinige schilders van de Haagse School wist hij de onmiskenbare tekenen van de nieuwe industriële tijd, zoals telegraafkabels, spoortreinen en fabrieks- schoorstenen, op zijn schilderijen vast te leggen.Een tweede onderscheid met de schilders van de zogenaamde 'grijze school' is Gabriëls gebruik van felle kleuren.P.J.C. Gabriël is een van de vernieuwers van de 19de-eeuwse Hollandse landschapskunst. In deze monografie wordt de unieke plaats van Gabriël binnen de Haagse School opnieuw gedefinieerd. De eerste schreden om de kunstenaar voor fijnproevers de plaats te geven die hij verdient.
