Er bestaat geen monastiek geschrift in het Latijnse Westen dat zo richtinggevend is als de 'Regel' voor monniken van Benedictus van Nursia (ca. 480-550). De schrijver is ons bekend vanuit de 'Dialogen' van paus Gregorius de Grote (ca. 540-604), waar Benedictus uitgebreid geportretteerd wordt in het tweede Boek. In zijn 'Regel' schetst Benedictus een uiterst evenwichtige synthese tussen het vroeg-Egyptische kluizenaarsideaal en het koinoniagemeenschapsmonnikendom van Basilius en Augustinus. Eeuwenlang, tot op de dag van vandaag, brengt de Regel van Benedictus leiding en structuur aan in monnikenkloosters over heel de wereld. Recentelijk wordt hij ook in toenemende mate ontdekt en toegepast door leken in hun religieus, maatschappelijk of bedrijfsmatig functioneren. In een sprankelende vertaling en vakkundig toegelicht wordt de 'Regel' van Benedictus nu nieuw uitgegeven in de serie 'Middeleeuwse Monastieke Teksten'.
