Het was op 7 jannewaori van het jaor 1997 dat der een ontmoeting plaots vond tusken de schilder Kees Thijn en de schriever Jannie Boerema. De schilder had wat bedocht, har hij een plan, wilde een saomenwarking, een combinatie literatuur/beeldende kunst. Een project dat leiden mus tot een tentoonstelling, meugelijk een boouk. De aofspraok wör maokt dat Boerema een verhaol schrieven zul en dat Thijn dat heuil eigen en visionair verbeelden zul. Definitief niet in de zin van illustraties, het schilderij is nooit ondergeschikt an het verhaol. Het eein kan niet zunder het aander, het project behelst een symbiose van taol c.q. beeldtaol en binnen dat kader hebben beide vaastholden an het eigen idioom. De ontmoeting tusken de schilder en de schriever leidde tot een Drents sprookjesboouk veur volwassenen met schilderijen die daor naodloos op ansluuten. Besloten wör de teksten naor het Nederlands over te zetten. Daormet het de saomenwarking tot een uniek project leid. Nog nooit kwam het veur
