Ingmar Heytze, een der vitaalste dichters van dit moment, heeft een nieuwe bundel: Schaduwboekhouding. Niet alleen toont hij zich een bijzonder productief dichter, ook inhoudelijk slaat hij steeds nieuwe wegen in. Bracht hij, na enkele succesvolle gedichtenbundels, in het vorig jaar verschenen Ik ben er voor niemand een hechte en innemende reeks prozaminiaturen bijeen (met veel superlatieven genomineerd voor de Debutantenprijs voor proza), in zijn Schaduwboekhouding combineert hij op speelse en schijnbaar laconieke wijze een serie gedichten en miniaturen. Sómmige dichters des vaderlands hebben geen verkiezingen nodig.Heytze (proza)dicht in Schaduwboekhouding geestdriftig over eenpersoonsmensen, tweepersoonsmensen en twijfelaars. Hij bepleit de eeuwigheidswaarde van erwtensoep, deelt zijn ervaring met reservegetallen, onderzoekt de aantrekkingskracht van stadsmezen en observeert de onweerbezorger. Maar tussen deze wereldse zaken door fileert hij als vanouds het begrip 'liefde'. Hij
