Wijsheid is van allen en van niemand. Ze ontstijgt de categoriën van volk, religie, sekse of cultuur. Vrouwen, mannen, en ook kinderen hebben deel aan de wijsheid en delen ervan uit. Zo bezien lijkt wijsheid wel het tegendeel te zijn van een waarheid die het exclusieve bezit is van maar één groep mensen, één volk, één superieure cultuur of één bevoorrechte klasse. Wijsheid is eigen aan de mens als denkend wezen. Echte wijsheid is ook meer dan het pure denken. Wijsheid bloeit op in het echte leven zelf en draagt de sporen van levenservaring, zoals de rimpels en groeven in een menselijk gelaat dat vele zomers en winters heeft gezien. Het leven zelf reikt de mens deze wijsheid aan. Want iemand die levenswijsheid bezit heeft die niet alleen uit boeken, maar leert ook van zijn medemens en de hele Schepping – dieren, bomen en planten, ja zelfs van de mineralen en de sterren. Wij hebben ons boek Spreuken over de fundamenten genoemd, hoewel de meer gangbare vertaling ‘Spreuken
