Eén enkel thema komt in deze dichtbundel aan bod: de genegenheid van de oudere man tegenover het twaalfjarig meisje dat moeiteloos een laag scepticisme en illusieloosheid doorbreekt. Het kind-als-spiegel brengt vele verschillende reflecties die de dichter opvangt en vasthoudt in een vers met vele stemmingen en toonaarden, een vers dat steeds ontroert en dat meer biedt dan alleen maar anekdotiek.
