In 1979 ontving de dichteres Ida Gerhardt (1905-1997) de Prijs voor Meesterschap van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde. Al was haar werk sinds 1945 zeven maal eerder bekroond, voor haar betekende pas deze prijs erkenning in brede kring van haar literaire kwaliteiten. Waarom voelde ze zich zo lang ongeëerd in eigen land? Mieke van den Berg en Dirk Idzinga zochten het antwoord in Ida Gerhardts jeugd. Uitgebreid archiefonderzoek leverde een schat aan nog onbekend materiaal op dat zij in verband brachten met autobiografisch getinte gedichten. In Trots en in zichzelf besloten volgen ze voorgeslacht en ouders van dichters, en Ida Gerhardt zelf in een moeizame toch naar volwassenheid, tot en met de publicatie van haar eerste bundel Kosmos in 1940.
