Ruslands doorbraak naar de twintigste eeuw ging gepaard met een mislukte volksopstand in 19O5, halfslachtige constitutionele hervormingen, indrukwekkende economische groei, snelle verstedelijking, de opkomst van een burgerlijke elite, ongekende bloei van kunst en wetenschap en de introductie van een moderne massacultuur. Het laatste decennium van het tsaristisch bewind is daarom door historici wel aangeduid als de meest westerse periode in de Russische geschiedenis. De grote sociale problemen en politieke spanningen van die tijd dwongen Russische intellectuelen naar nieuwe geestelijke en nationale waarde te zoeken die een antwoord op de Europese uitdaging konden bieden.
