Deze roman geeft een niet-geromantiseerd beeld van de weerbarstige praktijk van het zendingswerk in Irian Jaya (Indonesië). De auteur heeft bewust geen zendingsgeschiedenis willen schrijven, maar een realistische roman, waarin iemand uit Irian centraal staat, die binnen zijn cultuur van heiden christen werd. Het verhaal geeft en passant een indrukwekkend beeld van de veranderingen die het Citakvolk de laatste 4O jaar heeft doorgemaakt. Heel duidelijk wordt hoe groot de kloof tussen de westerse en de inlandse cultuur is, en hoe moeizaam het proces is om elkaar te begrijpen. En vooral wordt duidelijk dat de strijd in het Citakgebied nog lang niet is gestreden.
