Over André Brink wordt vaak gezegd dat de apartheid de aanleiding was voor zijn schrijverschap. In de jaren zestig streed hij samen met BreytenBreytenbach tegen de apartheid en zijn boeken werden door de overheid verboden of gecensureerd. Maar ook de taal, de ontdekking van de taal,bracht hem tot schrijven. Zijn hele jeugd leefde hij tussen de boeken. Bibliotheken waren zijn paleizen en hij droomde ervan schrijver te worden:het schrijven werd een manier om wereldse zaken te doorgronden.In Tweesprong vertelt Brink over het kleine, overwegend blanke plaatsje waar hij opgroeide en waar de dagelijkse spanning tussen zwart en blankeen normaal deel van het leven was, over zijn heftige relatie met dichteres Ingrid Jonker, over de vormende jaren in Parijs, over zijn huwelijk enkinderen. Zijn leven speelt zich af tegen de achtergrond van racisme en apartheid. Wanneer hij in de jaren zestig in Parijs is, en treurt om dedood van Albert Camus, de schrijver die hij vereert, is er in Sharpville
