Wie kent niet de druk de ernst van t leven, wie wenst zich geen beter dan dit arm en wrede heden. Zijn we niet allen zoekende naar een weg die mooier, zachter en kleurrijker is dan deze waarin we ons nu voortbewegen. Vechten met de middelen ons eigen, met de talenten, ons bij geboorte ontleend door degene die ons ooit het leven schonken. Aarzelend, onze eerste stappen, bevreesd voor elke draai en elke hoek. Stilletjes vrienden maken, hopen dat ook zij ons vrienden willen. Later ontnuchterd door het feit dat de meeste vrienden enkel verre kennissen blijken te zijn maar door die ervaring zullen we leren waar de kilte en waar de genegenheid te vinden is. De taal der dichtkunst door letteren in de palm van onze handen neergeschreven. Warmte uit ons hart van binnen. Vechten voor een eigen toekomst zodat die zich later vormt tot wat je er nu alleen van dromen kan: Vechten voor je geluk
