De vreugde na een winnende goal in de laatste minuut, het verdriet na degradatie en het carnaval na de felbegeerde promotie... elke voetbalsupporter kent het. Soms neemt het lot echter een tragische wending en stevent een club regelrecht op de afgrond af en is een fusie de enige uitweg. Of erger: de club gaat helemaal failliet en van de ene op de andere dag wordt de supporter zijn vereniging ontnomen. 'Elke zomer, wanneer al die noodlijdende clubs een licentie van de KNVB krijgen, dan lijkt het alsof ze weer een dolk in mijn rug steken.' (Hans van Rhoon, oud-bestuurslid FC Wageningen). Sinds de invoering van het betaald voetbal in 1954 heeft Nederland maar liefst 107 profclubs gekend. Op het hoogtepunt (seizoen 1955-1956) telde ons land er 80 en nu zijn er nog 37 over. Fusies, faillissementen en degradaties hebben trouwe supporters veel treurnis gebracht. 'Verdwenen maar niet vergeten' gaat onder meer over het liefdesverdriet van de supporters wier lief hen wreed werd ontnomen. Het is
