Holkje van der Veer, een vrijgevochten Amsterdamse, studeert in de jaren tachtig aan de sociale academie in Kampen. Ze loopt stage in het dominicanenklooster in Zwolle, waar ze veel inspiratie vindt. Ze wil graag deel uitmaken van de dominicaanse gemeenschap. In 1996 treedt ze toe als dominicanes. In dit boek vertelt ze over verlangen naar God en verbinding met anderen, haar strijd met een ernstige aandoening én over het gedachtegoed van Dominicus, dat ook in deze tijd heel goed past.
