Uit liefde voor de mensenjongen Michaël heeft de Deva van de Wilg zich zichtbaar en tastbaar gemaakt als elfje: Dia. Toen ze onverhoeds werd gefotografeerd is ze in paniek gevlucht. Door haar plotselinge verdwijnen is Michaël radeloos, maar kan haar niet gaan zoeken: het bos balanceert immers nog op het randje van de vergiftigingsdood door lozingen van een fabriek. Met Michaëls zusje Diana gaat het inmiddels beter sinds de grond rond de met haar verbonden boom wordt doorgespoeld om het gif in het grondwater terug te dringen. Maar er dreigen andere aanslagen op het woud... Actievoerders hebben Michaël voortdurend nodig en hij moet telkens de pers te woord staan. Gedwongen door de omstandig-heden neemt Michaël steeds meer het heft in eigen handen. Een stuk van een berg wordt opgeblazen, waardoor het vergiftigde riviertje in het woud bijna droog komt te vallen. Geleidelijk leert hij steeds meer op eigen kracht te vertrouwen, geholpen door het woud, dat met hem
