In de stellingoorlog van de Eerste Wereldoorlog ontstaat de uit gewapend beton vervaardigde schuilplaats. Die schuilplaats staat niet op zichzelf maar is slechts één element van een ganse verdedigingsinfrastructuur, bestaande uit loopgraven, draadhindernissen en batterijstellingen. Tijdens het interbellum vormen bunkers en ruggengraat van op voorhand gebouwde bunkerstellingen. Uit vrees voor een geallieerde landing in Nederland versterken de Duitsers in 1917 enkele fronten van de Vesting Antwerpen met verdedigingsstellingen, ondersteund door een 750-tal bunkers.
