Lezer, je hebt een bijzondere landkaart in handen. Gedicht na sober taaltrefzeker gedicht vouwt de dichter haar persoonlijke, innerlijke landkaart voor je open. Niet langs de drukke snelwegen van het lawaaierige alledaagse, maar langs voorzichtig aftastende gevoelspaden.Het decor: wind en zee en vlakland, lange tijd de leefomgeving van de dichter. Maar er is meer: dit decor speelt kleurrijk actief mee en bepaalt de geuren en lijnen van de taallandschappen.De gedichten worden niet overvleugeld door nostalgie, al wordt er veel teruggeblikt. Sober krachtig lees je: ‘net als vroeger / zingen kinderwagens / langs de lanen / aan het water.’ Met een groot relativeringsvermogen en vooral ook veel zelfrelativering wordt teruggeblikt op een vol leven. Met de voeten stevig in de eigen grond.Parafraserend kun je stellen: de dichter ‘plundert haar binnenste / op zoek naar nieuwe taal’. Die nieuwe taal is niet opgedirkt, maar uitgepuurd scherp, diept de essentie uit van wat de dichter heeft
