In het late najaar van 1980 debuteerde Cees van der Pluijm als dichter. Met Voorlopige bestemming viert de auteur derhalve zijn dertigjarige jubileum én de terugkeer aan het front van de Nederlandse poëzie na zijn in 1998 verschenen verzamelbundel Van liefde en een niet te lessen dorst. In verzen die doen denken aan grote voorgangers als Martinus Nijhoff en Ida Gerhardt geeft hij een staalkaart van het inmiddels door hem verworven meesterschap.
