"Vraagt, wat het ook zij, en gij zult het verkrijgen" Dat horen we Jezus herhaaldelijk en meet nadruk verklaren. De Kerk herhaalt die woorden met vasthoudendheid en overtuiging. Maar, vroeg of laat komen mensen tot de pijnlijke vaststelling dat hun persoonlijke ervaring haaks staat op die mooi beloften. Hun gebed werd niet verhoord. Omgaan met die contradictie tussen de Bijbelse en kerkelijke over de onfeilbare efficiëntie van het gebed enerzijds, en het reële leven waar het er wel anders aan toegaat anderzijds, valt lastig. Dit conflict kan leiden tot ernstige twijfel aan of zelfs een radicale breuk met het geloof. Pastoraal verantwoordelijken voelen zich grotendeels machteloos wanneer gelovigen zich in die situatie tot hen wenden. Meestal geven zij dan enkel de raad: "Volhard in het gebed, ondanks alles". Kunnen catechese, predicatie en counseling dan echt niet de mensen helpen bij wie problemen rond het bidden leiden tot een geloofscrisis? Is er dan geen beter inzicht in het
