Het kleine maar monumentale oever van Jan Arends kent een handvol onsterfelijke regels:'Wie kan zo mager praten met de taal als ik', Ik schrijf gedichten als dunne bomen', en natuurlijk de eerste regel uit Keefman: 'Vriend, hoe vaak heb ik je al niet gezegd dat ik mij geheel wil inzetten voor de psychiatrisch gestoorde mens?' Ze zijn kenmerkend voor de uitgebeende, kale stijl die Arends hanteerde in zijn poëzie en zijn proza. Deze uitgave, die tegelijk verschijnt met de biografie Angst voor de winter, is een nieuwe, herziene en aangevulde editie van het Verzameld werk uit 1984, en bevat niet eerder gepubliceerde verhalen, gedichten en een compleet toneelstuk.
