Als kleine jongen in Winsum (Gr.), waar hij in 1923 is geboren, zag Jan Niehoff in 't hemelblauw een wolkenvlok hoog boven de schoorsteen van 't ouderlijk huis voorbij trekken en hij vroeg zich af, welk van beiden in beweging was. Terwijl hij leerde schaatsen aan de hand van zijn vader, liet hij onder de spoorbrug de donder van de trein en de vonkenregen uit de vuurla van de locomotief verrukt over zich komen: de herinnering tekent zijn fascinatie voor beweging in relatie met de tijd. Ook later zijn beschouwing en dynamiek de polen, waartussen zich zijn levensgevoel beweegt: hij studeerde geschiedenis, maar werd arts. In zijn oudere werk is hij de romanticus, die zich maar moeilijk vindt in het cynisme en het profijtbeginsel van alledag. Later worden oude ontmoetingen vanuit een milder geworden visie en een rijper perspectief herbeleefd, maar nog steeds doortrokken van zon, wind en water.
