Een jaar lang werd opmerkelijk taalgebruik vastgelegd en van - zelden gunstig - commentaar voorzien door Han van Gessel in zijn taalrubriek in de Volkskrant. Modieuze of geleerdige wendingen en andere vormen van kromspraak moeten het bij hem ontgelden. Toch is het geen puristische starheid die hem drijft. Zijn toon is die van een vrolijke schoolmeester die weliswaar de vinger heft, maar een twinkeling in de ogen behoudt. Juist de beweeglijkheid van de levende taal inspireert tot zorgvuldig gebruik.
