In de geestelijke gezondheidszorg wordt alom gewerkt aan kwaliteitsverbetering. Toch ontbreekt nog vaak de bezieling. De spelregels voor diagnostiek en behandeling zijn strikt en star, en de wereld van de geestelijke gezondheidszorg bestaat nog steeds uit twee helften: die van de 'gezonde' hulpverleners en die van de 'zieke' cliënten. Terwijl die scheidslijnen helemaal niet zo duidelijk te trekken zijn. Ook de therapeut is niets menselijks vreemd. Te grote of te geringe betrokkenheid bij de cliënt, hoogmoed en minderwaardigheid, macht en onmacht: het komt allemaal voor, ongeacht behandelingsmethoden of theoretische uitgangspunten. Cliënten kunnen hierdoor van de regen in de drup geraken.Daarnaast gaan therapeuten te vaak uit van het onvermogen van de cliënt en laten zij diens gezonde en vitale kanten buiten beschouwing. Mensen in psychische nood zijn evenwel in staat onvermoede innerlijke krachten aan te boren die aan alle psychologische schema's ontsnappen.Rijk geïllustreerd met
