Ahura Mazda leefde omgeven door een schittering van licht in het allerhoogste, waarover niets een sluipende schaduw kon werpen. In de diepte, voorbij een uitgestrekte leegte, gaapte een afgrond waarin Angra Mainyu, de boze, kronkelde in de duisternis. Hij had gekozen voor het kwaad en werd nu keer op keer bij de aanblik van de ver boven hem verheven Wijze Heer, het stralende baken van de rechtschapenheid, tot de aanval gedreven.
