Twee jaar lang woonde Marcia Luyten in Kigali, de hoofdstad van Rwanda. Dichtbij huis en op rondreis leerde ze vele Afrikanen kennen, van haar eigen kok en tuinvrouw tot zakenmannen en een minister. Aan de hand van hun opzienbarende, soms aangrijpende levensverhalen, schetst Luyten een caleidoscopisch portret van hedendaags Afrika. Zo beschrijft ze het hartverscheurende vluchtverhaal van een Tutsivrouw, bezoekt ze een Congolees opvanghuis voor heksenmeisjes, en is ze getuige van duiveluitdrijvingen. Luyten behoort tot een nieuwe generatie witten in Afrika: niet belast met de 'white man's burden', maar verlangend de bewoners van dit gekwelde continent gelijkwaardig tegemoet te treden. In Witte geef geld laat zij zien hoe Afrika volgens zijn eigen logica werkt. En dat we er met onze westerse ideeën soms helemaal naast zitten. Marcia Luyten (1971) was na het 'diplomatenklasje' werkzaam op het ministerie van Buitenlandse Zaken. Daarna werkte ze als redacteur bij de Volkskrant. Vanuit
