Het is warm. Overal zweet, een bonkende koppijn bovendien, maar ik hobbel verder, zo snel mogelijk, steek een zijstraat over, en zie uit mijn ooghoek een grijsmetalen gevaarte met een rotgang op me af komen. Een enorme dreun. Déjà vu. Gekraak. Maar harder. Veel harder. En niet alleen in m'n been. Pijn, veel pijn. Overal pijn. Teveel pijn. Einde van de pijn. De stilte is terug, nu voor altijd.Net als het personage in bovenstaand fragment is ieder individu onvermijdelijk onderweg naar eeuwige stilte. Aanvaarding van de eigen sterfelijkheid is echter niet eenieder gegeven, en mede hierdoor is er een veelheid van manieren om de stilte te zoeken en te vinden, actief of passief. Zoeken naar stilte verkent in acht korte verhalen evenzovele routes waarlangs soms bewust, maar vaak ook onbewust, de uiteindelijk onontkoombare stilte wordt opgezocht. Het is de enorme verscheidenheid van het verscheiden die ons bezighoudt en intrigeert, en die eenieder ertoe aanzet zijn eigen, individuele route
