Naast het beeldend werk wat Ingrid van den Oord maakt, schrijft ze. In werkboeken, onderzoekend voor haar kunstwerken en om gevoelens en gedachten te ordenen, woorden te geven, in gedichten. Voordat daarin vorm en vocabulaire ontstond, bleef het schrijven privé. Een deel van de bundel is enigszins absurd, waarin meerdere gebeurtenissen ten tonele verschijnen. Andere delen zijn trivialer, meer universeel. Ze neemt je hardlopend mee de polders in, laat je meedenken in overpeinzingen, meekijken door haar ogen en meevoelen met dromen, toestanden en gemoedstoestanden.
