Volgens sommigen is Charles Krutzen (1960) gek. Anderen noemen hem schizofreen, een dada , en weer anderen zien in hem een Leonard Cohen from hell. Het is dan ook niet helemaal duidelijk of je Krutzen nu als dichter, acteur, performer of als audio- of beeldkunstenaar moet beschouwen. Zelf noemde hij zich een tijd perphoetry artist (een samentrekking van performer en poetry). Maar ook deze titel kon de lading niet meer dekken. Daarom gaat hij tegenwoordig weer door het leven als: Charles Krutzen. Krutzen speelt al heel zijn leven met de grenzen van onze kunstbeleving. Klank en beeld spelen daarin een meer dan voorname rol. Wat je er ook over mag denken: zijn vervreemdende performance werkt zuiverend. En omdat de mens daarin niet meer dan een bijrol speelt, blijft enkel de essentie nog over. En die dwingt je tot reflectie. Toch hoef je niet te vrezen dat je Krutzen onderweg kwijt raakt: zijn droge Heerlense humor houdt je bij de les, en zo is er ook nog iets te lachen. 51 is een bewogen
