Katinka en Mathias zijn al tientallen jaren getrouwd, maar zijn elkaar nooit echt nader gekomen. Het enige wat ze al die tijd hebben gedeeld is hun gezamenlijke uitzicht op het aan hen voorbijrazende leven – in de gedaante van de stoomtrein die dag na dag hun kleine stationnetje passeert. Elke dag, als de stoomwolken weer zijn opgetrokken, blijft het perron leeg en verlaten achter.
