Universiteiten zijn er al meer dan duizend jaar en nog steeds vormen zij een heel sterk merk. Er mag dan veel worden geklaagd, maar een universiteit heeft nog altijd aanzien; men wil er graag werken en de studenten blijven komen. Waarin schuilt die veerkracht van de universiteit? Klaas van Berkel probeert die vraag te beantwoorden door de universiteit nu eens door de ogen van een antropoloog te bekijken. Wat zie je als je je concentreert op het alledaagse leven op en rond de universiteit? Die alledaagse praktijken onthullen een heel andere werkelijkheid dan de officiële voorschriften en regels. Hoogleraren gedragen zich niet als ambtenaren die een bepaalde overheidstaak uitvoeren, maar als vrije intellectuelen die door de overheid in staat worden gesteld hun wezensbestemming te volgen. Ook de grenzen tussen werk en privé en de verhouding tussen de seksen liggen anders dan het officieel lijkt. Dat veroorzaakt veel klachten, maar het houdt de universiteit ook op de been.
