Juli 1960: Congo wordt onafhankelijk. Er komt een abrupt en overhaast einde aan 75 jaar ‘le temps des Belges’. De meeste blanken vluchten in paniek het land uit. De zwarte Belgen, de Congolezen, blijven achter. Hoe willen zij hun land opbouwen? Kunnen zij het koloniaal verleden verwerken en achter zich laten? Hoe verandert Congo van een van de welvarendste staten in een van de armste in de wereld? Pas nu, een halve eeuw later, vertellen tientallen Congolese mannen en vrouwen hun verhaal. Gewone burgers, maar ook toonaangevende figuren in de Congolese samenleving. Ze waren jongvolwassenen in de jaren vijftig en beleefden de koloniale tijd heel bewust. Hun getuigenissen worden zoektochten naar onbekende en nooit eerder gebundelde herinneringen: het leven met en zonder de Belgen, het geweld en de fysieke terreur, de groeiende puinhoop, de kapotgeslagen hoop… Peter Verlinden ontdekt nieuwe verhalen en schrijft een boeiend en open verslag over het ware leven in
