De schepper schiep de mensen naar zijn evenbeeld, van binnen en van buiten. Maar hij kon niet iedereen gelijkelijk bedelen met zijn liefde of zijn kennis, en hoe kon ook iemand zijn gelijke zijn? Zo verdeelde hij, zo rechtvaardig als hij kon, zijn gaven stuksgewijs over de mensen. Zij werden deel van hem, de eerste en de laatste hele mens die ooit geweest was. Maar zij wilden niet erkennen dat zij ziel en zaligheid alleen aan hem te danken hadden, al was het opgeschreven in een heilig boek. Toen de schepper terugkwam om aan zichzelf en aan zijn werken te herinneren werd hij uitgelachen. De mensen waren trots geworden, hun god hadden zij doodverklaard en hun eigen onvolkomenheden hadden zij geheiligd om maar niet te hoeven spreken van het onbehagen dat zij voelden over hun gebrokenheid; zijn macht werd doelwit van hun onmacht.
