Een indrukwekkend portret van Stijn Streuvels en een imponerende literair-historische reconstructie van de waanzinnige 20ste eeuw. In 1994 verscheen van Hedwig Speliers de bekroonde en veelbesproken Streuvels-biografie Dag Streuvels. Ik ken de weg alleen . In Als een oude Germaanse eik probeert Hedwig Speliers een opmerkelijk hiaat in de memoires van Stijn Streuvels (1871-1969) weg te werken. Streuvels hield een afzonderlijk schrift bij met zijn Duitse royaltyrekeningen, en tien Duitse uitgevers publiceerden honderd titels van hem. Toch schrapte hij vrijwel iedere herinnering aan nazi-Duitsland uit zijn autobiografische geschriften. Hij toverde zo goed als alle Duitse vertalers weg die voor een ruime verspreiding van zijn werk hadden gezorgd, en zweeg in alle talen over de talloze kleurrijke en soms boeiende figuren die hij over de grens leerde kennen en die vaak vrienden voor het leven werden. Allerminst vernemen we iets over de vele parasieten die zich met persoonlijke of politieke
